Paradox
Paradox: ‘goed worden’ in inquiry:
Aan de buitenkant zie je bij een inquiry twee of drie mensen bij elkaar zitten die om beurten een monoloog voeren, meestal 15 minuten, terwijl de ander (anderen) luistert. Ze hebben het over hun ervaring op dat moment, vaak aan de hand van een thema.
Aan de binnenkant is het doen van die monoloog een paradoxale oefening. We zijn gewend om de ander een verhaal te bieden met minstens enige consistentie. Liever nog: een verhaal met een inleiding, een kern en een slot. We willen dat de ander ons niet alleen volgt, maar ook waardeert. Mijn eigen normatief zijn daarover zat dieper dan ik dacht.
Als je in dat kwartier een aantal zinnen zou uitspreken die voor de ander niet of moeilijk te volgen zijn, dan kan dat betekenen dat je er goed in begint te worden. Het kan ook betekenen dat je nog niet duidelijk durft te zijn. Als dat laatste het geval is, dan weet jij dat.
Een inquiry doe je niet voor die ander, maar voor jezelf. Maar dat uitspreken van jezelf in openheid heeft een waarde op zich. Achterliggend is dat onze patronen groeiden als een bescherming tegen té open zijn. Het is bevrijdend om de tegenpool daarvan te ervaren en tegelijk te merken dat die oude behoefte aan veiligheid nu anders is. Het helpt daarbij dat deelnemers in hetzelfde schuitje zitten. Goed beschouwd zitten alle wereldburgers in hetzelfde schuitje (al is lang niet iedereen ‘ingestapt’).
In het voorbeeld - over moeilijk te volgen zinnen voor de ander - schreef ik het woordje ‘weet’ cursief. Het vermogen onze eigen waarheid van dit moment (!) te herkennen en te benoemen, dus te weten, is één van die magische kwaliteiten van de ziel. We gebruiken die kwaliteit als een helpende gids, als een ‘optimizing force’. Daarom is het ook niet nodig een geloof aan te nemen. We weten wat waar is voor ons, van moment tot moment. We ont-dekken alleen.
Als we denken over spiritueel werk, is het misschien aantrekkelijker om te denken aan dansende Soefiemeesters bij volle maan, dan aan ‘inquiry’. Maar vergis je niet; deze monoloog vorm heeft een diepe kracht, die je het beste kan typeren met het woordje ‘opschonen’. De tradities spreken van ‘verlichten’, maar dat is nou juist zo’n beladen zweverig woord.
Goed worden in inquiry is: steeds meer de diepe toestemming voelen om te delen wat zich aandient op het ‘witte doek’ van jouw bewustzijn, zonder je er verantwoordelijk voor te voelen.
Ik noem het ook wel ‘maximale toestemming’.
De prijs is: stapjes achteruit doen van je controle behoefte (welk deel van ons voelt dat als 'prijs'?). De opbrengst, ook op korte termijn: jezelf verassen, je patronen doorzien, verbinding. De dichter David Whyte noemt het: achter jezelf vandaan stappen.
Inside Love Affair is verbonden met retraitecentrum Sous Le Vent