Non-dualiteit impliceert dat we ‘het goddelijke’ niet meer alleen buiten onszelf zoeken. En dat ‘ervaren’ meer op de voorgrond komt dan het traditionele ‘geloven’. We zoeken het directe.

Dat idee is inspirerend misschien, maar ook uitdagend: Oké...we zijn zelf een expressie van ‘het goddelijke...’ maar kan het zijn dat ik dat niet direct zo ervaar?

Zeker is dat we voor die ruimere ervaring van onszelf niet simpelweg een knop om kunnen zetten. En de kracht van taal  - en vooral denken - helpt niet altijd.

Want het is zo lastig om het ‘onzegbare te zeggen’.

In deze zoektocht staan we niet alleen. Door de eeuwen heen hebben dichters het onzegbare toch vaak kunnen zeggen. Hun werk kan herkenning, inzicht en richting geven. Van die zeggingskracht maak ik dankbaar gebruik in onze programma’s.

Soms op een wat eigenwijze manier, bijvoorbeeld ondersteund door muziek. Centraal staat steeds dat de poëzie een inzicht mede ondersteunt, het hart aanspreekt, inspireert. Dat laatste is nodig omdat een eerlijke spirituele reis ook een zekere moed en discipline vraagt, vooral in het begin.

Denk bij mystieke poëzie aan het werk van oude meesters zoals Rumi, Hafiz, Kabir, maar ook aan recenter werk als dat van Mary Oliver, David Whyte, enz.

Zo werd Inside Love Affair een ervaringsgerichte workshop die soms lijkt op verteltheater *.

*) Als er meer tijd is dan één dag voegen we nog een element toe: lichaamswerk. De ervaring van ons eigen lichaam biedt een andere en veelzeggende ingang naar het herstel van onze intrinsieke kostbaarheid. Zie ‘PRAKTISCH’.