De illusie van de holenbeer: op komen dagen voor je ziel
Door: Hanneke Verhulst

Winterslaap
Wij deden dus aan winterslaap.
Met de kippen op stok lukte nog wel, maar als een beer lekker holig de dag doortukken natuurlijk niet.
Om het over mezelf te hebben: Als mens wordt ik elke ochtend vol genade, (of genadeloos, het is maar net hoe mijn pet blijkt te staan) wakker. Het opstaan uitstellen kan, maar de verrukkelijkheid daarvan is niet lang houdbaar: er zit niets anders op dan het nest te verlaten.
Lees verder
‘Authentieker leren zijn’… hopeloos onderwerp? Niet als je twee keer kijkt
Door: Erik Burema

Voor wie kan glimlachen bij onze eigen onmacht heeft het iets vermakelijks; met onze traditionele opvattingen over leren en ontwikkelen kunnen we eigenlijk niet uit de voeten als het gaat om ‘authentieker leren zijn’. 'Als je authentiek wil zijn omwille van de authenticiteit, ben je niet langer authentiek', zei Jean Paul Sartre.
Maar het dilemma dat we daarin tegenkomen wijst ook in een verrassende richting waarin we niet gewend zijn om te kijken. Anders gezegd: het biedt een boeiend aanknopingspunt om een andere bril op te zetten. Authenticiteit bestaat natuurlijk, dat voelt iedereen aan. Maar we blijven er cirkeltjes omheen draaien als we niet anders durven kijken. Aan de hand van nog vier andere citaten wil ik de lezer meenemen in de ontdekkingsreis die ik zelf maakte in het onderwerp.
Lees verder
Beautiful people; stoppen met vechten tegen jezelf
Door: Hanneke Verhulst

Beautiful People; stoppen met vechten tegen jezelf Na jaren van psychologisch, fysiek en spiritueel aan mezelf sleutelen, alsof er iets mis met me zou zijn zoals ik was, voel ik nu eerder (ver)ont-waardiging, wanneer ik weer die kant op ga. Iets in mij roert zich rommelend als een naderend onweer: ...
Lees verder
Home is where the belly is
Door: Hanneke Verhulst

Alchemie -
Mij fascineert het: te midden van drillerig orgaanvlees in de buik van je moeder, ging er een lichtje aan: jij. Dat lichtje, van bewustzijn en oorspronkelijke eigenheid, kan je nu terugvinden in waar jij zelf op je vleselijks bent: je buik.
De buik is voor mij de plek waar, als een soort alchemie, het onstoffelijke zich elk moment omzet in het unieke stoffelijke. Via je buik kan je contact leggen met de oorspronkelijke en allereigenste sferen van je wezen.
Hier welt je 1.0 versie steeds in je op.
Lees verder
Blog: ‘Het briefje van Koeman’ voor de aanvoerder
Door: Erik Burema

Onder de indruk als ik ben bij de geboorte van mijn derde kleinkind, wil er iets gezegd worden over 'optimizing force'
Lees verder
Zesluik – ‘leven met Losse Handen’ in tijden van opdrogende bestaansgronden – DEEL 6: De Liefdesaffaire
Door: Hanneke Verhulst

Eerst een lijst van de zelfverzonnen metaforen en woorden, die tot de revu gepasseerd zijn. met hun verklaringen:
- De derde weg: Hoe te zijn, wanneer je je bedreigd voelt in je voortbestaan? Wanneer de weg van ontkenning of illusoire redding het niet voor je is, maar de weg van continue verontrusting ook niet. De derde weg kiest voor intimiteit.
De kans: In het toelaten van de mogelijkheid dat we misschien geen toekomst (als vanouds) voor ons hebben liggen, laat je je blik opeisen door de eindigheid. Die dwingt na te denken over wat wezenlijk is voor je. De kans is: te kiezen voor leven in je volle betekenis.
Coming out van een gevallen engel: Weer durven te weten dat je...
Lees verder
Zesluik – ‘leven met losse handen in tijden van opdrogende bestaansgronden’ – DEEL 5: ‘Het Gewetene’
Door: Hanneke Verhulst
Artikel

Objectiviteit bestaat niet.
Ik schreef in deel 4 dat mijn ‘weten’ volstrekt subjectief is, en mijn vertrouwen dus ook. Objectieve kennis kan misschien bestaan, alhoewel het kwantummechanica-onderzoek bezig is ook dat houvast onderuit te halen, als ik het goed begrepen heb.
De illusie dat onze waarneming een betrouwbaar beeld geeft van de ons omringende realiteit, is ons al veel eerder uit handen geslagen: We weten inmiddels dat ons brein zeeft en ervaringen van duiding voorziet, associërend op eerdere ervaringen. Alleen een kleine selectie van de werkelijkheid dringt na filtering van onze hersenen, nog tot ons door.
Dat is ook nodig om ons, niet al te overweldigd, een praktische weg te kunnen banen door het bestaan...
Lees verder
Zesluik – ‘leven met losse handen in tijden van opdrogende bestaansgronden’ – DEEL 4: Schering en inslag van God
Door: Hanneke Verhulst
Artikel

Het enge huisje
Ik heb lange tijd bijzonder slecht in mijn lichaam gezeten. Ik voelde mij eruit gekatapulteerd, kon niet of nauwelijks ‘zakken’. ‘In mij is geen plek om te rusten’, schreef ik eens in mijn dagboek. In mijn pogingen toch in te dalen, dacht ik dat ik dan wel vreselijke dingen zou tegenkomen in mij...
Lees verder
Zesluik – ‘leven met losse handen in tijden van opdrogende bestaansgronden’ – DEEL 3: De coming- out van een gevallen engel
Door: Hanneke Verhulst
Artikel

Juist in het trouwe wentelen van de aarde om de zon, -precies op zo’n afstand dat we niet verijzen of verbranden, nog extra beschermd door een levenslievende atmosfeer, zit een onvoorwaardelijk en gul dragen. Je zou er ook een oneindig geduld en gracieuze genade voor het menselijk ge-stoethaspel in kunnen zien.
Zoals de vriendelijke namiddag altijd weer...
Lees verder
Zesluik – ‘leven met losse handen in tijden van opdrogende bestaansgronden’ – DEEL 2: De Kans
Door: Hanneke Verhulst
Artikel

Zekerheid?
Te merken dat het niet meer zo zeker is dat onze natuurlijke omgeving ons kan blijven dragen; dat raakt aan ons lichamelijk, maar ook ons psychologisch fundament.
Het is allemaal doodeng. Wat koopt ons vege lijf voor existentieel gefilosofeer over vertrouwen? Het wil gewoon weten...
Lees verder